Günlük 03.06.2022

Günlük: 3 Haziran 2022

Yalnızca dün ve bugün değil, tüm hafta boyunca yapmam gereken ve yapmak istediğim çoğu şeyi o ya da bu şekilde tamamladım. Her şeyi yapmış olmanın rahatlığıyla dün üzerime inanılmaz bir öfori geldi. Uzun süredir hiç yapmadığım birçok şeyi yaptım, yaşama sevincim tavana ulaştı. Sanki kara cuma dolayısıyla hayat oyununda kazanılan tüm XP’ler 10x yapılmış gibi.

Keşke hiç azalmasa, keşke depresif zamanlar olmasa, keşke herkes ve özellikle de Günce benim hep bu yönümü yaşasa. Hiç duygusallık ve pembe götlülük yapıp depresif ve uyuşuk zamanların güzellemesini yapamayacağım. Hiç de güzel değil. O zamanlar olmasa da hayat gayet güzel olur. Biraz daha az melankoli, biraz daha az umutsuzluk oluversin ve sonucunda da artık ne eksiliyorsa o da eksiliversin, yaratıcılık mı, değer bilme mi artık neyse. Yaratıcı olmasam da, mutlu olduğum anların değerini çok iyi bilmesem de bütün zamanım böyle geçsin.

Neden geçmesin ki? Her gün bu şekilde olsam hayatımın nasıl geçeceğini hayal bile edemiyorum. Böyle bir ihtimal varken hayatımın çoğunluğunu yapmak istediğim şeyler için kılımı kıpırdatmayarak uyuşuk bir şekilde geçiriyor olduğumu bilmek korkunç. Sanki 28 yaşında yaşlanmışım ve 82 yaşındaymış gibi davranıyorum. Tekrar 28 yaşıma dönmeliyim, enerjik olmalıyım. Beni ben yapan bir çok şey bu enerjinin içinde gizli. Depresif ve uyuşuk olunca Hüseyin kayboluyor ortadan. Makine gibi bir şey geliyor, bütün günlerini aynı geçiriyor.

İşin komik yanı o öforinin içerisinde bile yahu ben Almanya ya gidince ne yapacağım gibi ufak panik anları geldi. Yine hiçbir şeyi düzgün yapmamışım ve hiçbir şey beklediğim gibi çıkmayacak, tıpış tıpış geri döneceğim gibi düşüncelerle mücadele ettim. Ama bu o kadar kısa bir süreydi ki, sonrasında yine şarkımı açıp dans etmeye devam ettim. Hiçbir şey yokmuş gibi.

Yani o kadar saçma ki, içtiğim çay-kahve, yediğim yemek daha lezzetli geldi. Ulan diğer zamanlarda ne yiyip içiyorum ben amına koyduğum diye düşündüm. Madem bu kadar güzel oluyordu da o zamanlar niye samıt gibi yiyip içiyordum. Şarkılar bu kadar güzeldi de o zaman neden 1. Dakikada sıkılıyordum.

Bir diğer komik yanı ise kendin bu kadar enerjik iken başkalarının depresifliği garip görünüyor. Piçe bak, sanki dün sen onun bin katı kötü durumda değildin. Bu ne aymazlık, breh. Peki dünyadaki herkes bir günlüğüne benim dün olduğum kadar enerjik, olumlu ve umutlu olsaydı. Başında ne dert olursa olsun, hayatı o anda ne kadar kötü ve umutsuz olursa olsun sadece böyle davransaydı nasıl olurdu acaba? Maalesef hiçbir zaman bilemeyeceğiz.

Birileri başkalarına kötülük yapmadan, onların hayatını mahvetmeden de tüm dünya ve herkes iyi olabilir. Ama biz genellikle başkalarını azaltıp kendimizi artırarak yükselmeye kafayı takmışız. En azından benim bundan kurtulmam lazım. Varsın ben uçmayayım ama başkalarını da paçasından çekmeyeyim. Bunu başarırsam kendi içimdekini bilmem ama en azından etrafımda narsist görüntüm biraz daha azalır, kesin bilgi RT.

Bu yazıyı yazarken yine acaba bu saçmalarımı arada bir blog’a mı dönüştürsem diye geçti aklımdan. Ama zaman geçtikçe bunu yapmak daha da zorlaşıyor. Çünkü daha sonra okuyunca komik ve rezil geliyor insana. Bunu başkası yazmış olsa okurken dalga geçerdim gibi geliyor.

Hoş zaten adı günlük olan bir şeyi 3 ayda bir yazmam da gerçekten takdire şayan.

03.06.2022